2
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
950
Okunma
Arınma gölünün anlam avcısı,
Suyun aynasında vurur kendini;
Buğusu yağmurdur öz toprağına,
Dalda çiçek açmış bulur kendini...
Kokusu rüzgârla dosta ulaşır;
Yer demir, gök bakır devran dolaşır;
Sayılı nefese gaflet bulaşır,
Farkına varmadan solur kendini...
Yangınına körük olmayı seçer;
Eritir bahtını, varından geçer;
Aşk’ın körlüğüyle mezâda düşer,
Benliğinden satın alır kendini.
Sırrın sicimine düğüm vurulmaz;
Ayna tutan söze karşı durulmaz;
Gönül tanığından zanlı sorulmaz,
O gerçek bilgeyse bilir kendini...
"..........; ........." :
- Suçun büyük eyy Şâir (!?) ,
ayağa kalk,
ve de kır kalemini !..
Cevap Yaz