Suskun binlerce çocuk ağladı sen gidince
Kayıp binlerce şiir ağıt yaktı
Kâğıtlar tutuştu sağırlaşan lisanlar nü kaldı
Evvel zamanın soytarı masalları çıngıraklı bin bir yılan
Sen yoktun ben gittim şiirler sen gidince yetim kaldı


Hazan sarısı yapraklar kâkülüme takıldı
Sarı etekli bir kız sevdi düşlerim
Elleri karpuz kokulu sevdalar tüttü burnumda
Evvel zamanın türküleri anlatırdı ya bu sevdayı sen bilemedin
Ben geldim sen gittin türküler sen gidince yetim kaldı


Bak dinle aynı müzik aynı ritmi
Değişen bu günkü ruh halimden sızan cümleler
Yokluğunun can çekişen melodisi
Ruhumdan sızan yaprak dökümü gibi bir hayat
Ve tekrar ben geldim yalnızlığının kıyısına sen yoktu
Ben ve tüm şiirlerim yetim kaldık
Gel türkülerimin sözsüz kızı
Hazan sarısı ömrümü sarsın elleri karpuz kokulu sevdam




Mahmudiye düzkaya