2
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1096
Okunma
Yanılmazdım ama itirafım var;
Duruşuna kanıp adam sanmışım.
Benim de insani bir tarafım var;
Görüşüne kanıp adam sanmışım.
Ne endaze tuttu ne ölçüm doğru,
Endamı ağlattı, yandırdı bağrı.
Hala hissederim şuramda ağrı
Vuruşuna kanıp adam sanmışım.
Damlası iksirdi, sunduğum bade.
Elimde değildi gitti irade.
Aslında anlamlı bir kaç ifade
Kuruşuna kanıp adam sanmışım.
Düşündüm, “nasılsa gelir imana”
“Yanıltmaz” dedim şu geçen zamana.
Elinde kalan bu en son limana
Varışına kanıp adam sanmışım.
Halbuki "inmişti gökten zembille."
Kendini anlatıp, dinletti ille...
Güvenini hem de münasip dille
Verişine kanıp adam sanmışım
Cevap Yaz