2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1403
Okunma
Bana bir sokak çiz, izbe virane
Bu öksüz şehirden öyle bir sokak
İçinde bir adam, deli- divane
Gelmez sabahlara yürüsün bırak.
Bana bir çiçek çiz, mahzun ve ölgün
Rüzgarla dalından gidecek gibi
Ufuktan ufuğa savrulduğu gün
Yeniden yeşerip açacak gibi
Bana bir kadın çiz, mahzun gözleri
Birini beklesin pencerelerde
Kurusun gözünde yaş denizleri
Ağlasın; ’o giden sevgilim nerde?!’
Ve sonra beni çiz, çizgilerde ben
Yüzüme neş’eden gölge düşmesin
Çizdiğin o kadın tutup elimden;
’Ben de senin kadar yalnızım!’ desin
5.0
100% (2)
Cevap Yaz