Yorumunuza teşekkür ederim. Evet, beklentilerimizle gerçeklik arasındaki tezatın ortasında kalmış insanlığın bu gerçeği gönlüne öğretmesi sürecidir ömrümüz!

Sevgili Aydın Bey, şiirler yürek sesiyle konuşma ama, üzerinde çalışılmak istiyor. Bir yazı planı gerekiyor; konu ve muhtevaya uygun bir üslûp-biçim arayışı ve bir sezgisel-armonik beğeni sözcük seçiminde, yazmak için bir derinlik gerekiyor. Kıvamını bulursa, ne âlâ! "Akşama Çok Var" şiirine yazdığınız cevabî yorumunuza da karşılık olsun diye böyle yazıyorum. Bir şiiri beğeniyoruz ama, niçin? Bu şiirin farkı ne? Bizi etkileyen, yüreğimize dokunan büyü nereden geliyor? İşte bu konuda kafa yordukça, aslında kendi külhanımıza "doğru" odunlar taşıyoruz demektir! Rahmetli Necatigil, "Filigran" adlı şiirinde mealen diyor ki: "Sözcüklerin arkasında kendi ateşiniz yoksa, ne yazsanız nafile!" Şiirden okura geçen şairin iç ısısı ve bunun "gerçekliği" aslında. Bu demektir ki, önce şairin kendisi inanacak yazdıklarına, önce kendisi geçecek samimiyet testinden. İçten kopup gelen uzun-kısa bir mısra; evet sadece bir mısradır bizi can evimizden yakalayan bazen. Hakiki şiir, hakiki duygu, düşünce ve izlenimden doğar çünkü. Tekrar yazışmak umudumu saklı tutuyorum. Esen kalın sevgili kardeşim.