içi karılmış toprağa
ölüm
h
e
c
e
hece düşerken
doktor varı müphem cümleler neye yarar ki
bir tek son nefes değil mi ki verilecek
al işte oda sende son bulsun
bu ondan şahsım müyesser bir hediye dersin
ne kalleş bir atılımdı o seni ilk gördüğümde ki
hüzünlerini damlatmıştın o an hazanından paçalarıma
dedik ya püsküllü bir kader
nedense o da bize düşerek etti heder
o anda başlamıştı işte sana iltica olan prangalığım
gözlerim de hala bir umut bir ısı vardıysa da
o da gelip de geçici bir keder
zorla tansiyonumu artırıp da durdun bin beter

puslu havaların gizin de guruldar karnı insanın ya
içi bir hoş ve boş oyulurken
şimdi ki gibi açlıktan oynar
karanlıkta kalmış durum da ki sevginin beslenişi ya
hiç düşünüp korkmadan kazan da boşa kaynar
ben beyaz bir bez parçası verilecekken o son aya

inan ki
küslük dumanının ortalığı kapattığı o kabuslu anlar da var ya
kaskatıydı nah şuramda ki yürek
boynu bükük kalmıştı geleceğimin hüsran yaşları da
sonrasında donup da kaldı dudaklarım
göz bebeklerime giren fal taşınla
böğrümde bir hançer gibiydin sen sensizlikte inan
nedensiz mi boğulup gitmişti içimden anılar
yüreğim son kurşununa işte o anda vurulmuştu da ondan

umutlarım sanki
yerin yarılmasına bağlıydı bir deprem dilercesine
ayaklarımın altın da kaybolup giderken tüm dünya
tek bir ışık gökten yıldırımlarıyla yaktı aşımı
hem de koyu bir gecenin koynundan çıkmışken tan’a

kömür bir haldeyken kuruca
desem ki yer yarıldı cennet ortaya çıktı usulca
olmaz mı sanki
ol dediğinde…

sen bana demiştin ya birleşmemiz hiç mümkün değil diye
bak da gör işte şimdiden iki elin de yakam da birleşti bile

sahi be şu anda gökten
ya bir taş düşerse
b
a
ş
ı
m
a…cırlar mı ki bu kısmetsiz (taştan taşa çarpan) başıma…




(22.11.2014) AZAP…