Görmezlikten gelmek ister gözlerim,
Huzurumu bozanlardan usandım.
Kendi söyler, kendi dinler garibim
Ağzı bozuk "ozanlardan" usandım.

Şimdi dimdik ayaktadır yaşıyor,
Zaman zaman haddi epey aşıyor.
Düşünmez ki herkes bir gün düşüyor.
Hep kuyumu kazanlardan usandım.

Kendi cimri, istiyor hep âlemden.
İhtirası dökülüyor kalemden.
Bilmem zevkten bilmem acı elemden
Ölçüsüzce yazanlardan usandım.

Bir gün orda bir gün burda göçeri,
Sözleri hep meclislerden içeri.
Acımadan saplayarak hançeri
Yârenini üzenlerden usandım.

Usandım ben, utanmazdan arsızdan.
Farkı yok ki çalıp çırpan hırsızdan.
Kalbi bozuk hem de yüzü nursuzdan
Kuvvet alıp azanlardan usandım.

Eli hazır hemen adam dövmeye,
Dilini de alıştırmış sövmeye.
Layık değil övülmeye övmeye
Boşa övgü düzenlerden usandım.

Ayarı yok ne eli ne dilinin,
Sanmayasın "sözleridir delinin."
Soymak için mezarını ölünün
Kabir kabir gezenlerden usandım.