İlâhi Kudret








hüzünleri vardı çanların
bizi ortak acıya boğan
bağlandık... bilemedik
sevmedik sevemedik
tanrısız bir hayatı


kuytularda peydahlanan piçler
yaşama dair
hatta... hepsi bizden
koparmadık
hatta... kokladık
dalında sevdik çiçeği
gömmüş olsalarda hakikatleri
toprağın kokusuna
ektik tüm hevesleri


göğe yazılan umutlardı
suda gördüklerimiz
bizi cezbeden yağışlı havalardı
orhan veli’nin aksine
bozgun yemiş bulutların nemi
ötelerken yağmuru
kuşlar kanat çırpar
saçlarım yüzüme değerdi
gözlerimdeki ıslaklık
gururumun icadı olmalı


kara hummalı korkular yetiştirdik
rutin arayış içindeki insanlara
kimi kimliksiz
kimi çaresiz
doğunca yetim sancılar
sokak arasında koşuşturma
gece yarısı operasyonları başlar
tökezlenmeler
sınır ötesi gezinme arzusu
mülteci talepler
kaybolmuş madenciler
adalet işleyişinde son nokta
hepsi dosyalanmış
beyin kıvrımlarında g/izli


şehrin ışıltısı kamaştırıyor dişlerimi
alın çizgimde derin yamaçlar oluşmakta
duraksayan zaman hep pas geçiyor bişeyleri
kapılmıyorum bahtımın rüzgarına
yüreğimdeki
bu inadına "sevgi"
her şeye rağmen
bağlıyor hayata
sırrı âlemin yaratıcısı
"o" ilâhi kudrette gizli...






[sevgi batbay özçelik]