Hava akımı gibisin
dokularımı delip
iliklerime kadar işleyen
aklımın kıvrımlarında
bir dağınıklık
cereyana kapılmış gibi
saçlarımda kavruk başak şöleni
kelebekler dolaşıyor
hücrelerimin ücrasında

ayaklanmalar başlıyor kanımda
köşe bucak kaçışların ardından
tökezleyen adımlar
hep ıslak kaldırımlar
hep irili ufaklı taşlar arasında
çıkmaz sokaklar

kuru yapraklar gibi
bağbozumu zamanlara
sürüklüyor iklimler bizi
rüzgar üfledikçe ruhumun derinine
içimden gemiler kalkıp
meçhule yol alıyor

ayın şavkı cama vururken
bir aralık beliriyor k/arş/ımda
gözlerin doğuyor geceme
günahlar başucu dergâhım
mavinin en koyusunda atlas
tanrı bizi korumalı diyorum
nar rengi
şarap kokuları saçılıyor
dudaklarımdan yerlere
teğet geçiyor hayat bizi
uçurtmalar uçuşurken
saçak altındaki kuşlar
sevişiyor tenimde
volkanlar depreşiyor denizlerde
kıyıma vuruyor yorgun dalgalar
ömrüm
sessiz bir güvertede
kaçak bir yolcu ürkekliğinde
kelimeler dilimin mayhoşluğunda
sersefil yatıyor kumsalda
dilim acımtrak şiir tadında

dökülüyor öfkem pare pare
kaçak binaları yıkıp
odamın zeminine
o an
bir nefes
bir can oluyorsun yüreğimde
tutunuyorum doruklardan t/ellerine
genzimde yarım bir hıçkırık
gurbetin kahrı alevleniyor
avuçlarımı yakan özlemim de...









[sevgi batbay özçelik]