Yürek bu sevdikçe nice gül döker
Sakınır sevdiğini daldan budaktan
Hoş geldin demesi çok kolay ama
Haydi git demeye körükte yetmez
"Hem sever hem kırıp bin parça eder"
Hayyam’a sordum da bu dedi keder

Madem ki aşk ile eğilir başlar
Bin cefa çekilip dökülür yaşlar
Ömer’in suçuysa içtiği şarap
Ne diye çatılır boş yere kaşlar
Alnından öpesim gelir ustanın
Derdine ilaçsa şarap hastanın

Hele dur ey dostum ne dersin ki sen
Günahı işleten ne ki bir bilsen
Diken yeter demiş gülü vermesen
O ki Hayyam adlı bir büyük usta
Duysaydı gülerdi beni bu yasta
Damlayı denizde inci etmiş o

Bastığı toprağı hor görmeyen o
Ateşi ışığa yeğleyen de o
Savrulan umudu yele yükleyip
Muhammet diline inci diyen o
Ferman sen de deyip de padişahına
Korkmadan aşk ile kükreyen de o

Ağlamış inciler dolmuş eteğe
Bakmamış küfre ne de köteğe
Öyle bir dolmuş ki aşk ile içi
Var etmiş kendine yok denen hiçi
Testiyi kendiyle eş değer sayıp
Kulpuna yarimin elidir demiş

Ayaklar baş iken başlar ayakken
Can avucunda nefes göğsünde
Varını yoğunu dostlara saymış
Konmamış sinek pislik üstüne
İçmeden mecnunmuş içince aymış
Eğmemiş boynunu sözü üstüne

Alemin şanına intizar edip
Şikayet etmiş handan hamamdan
Yuh çekmiş dünyada yaşanan gamdan
Aşk ile demeli bir daha yuh yuh
Şair diye saysın beni adamdan
Çok mu bilirim ki Ömer Hayyam’dan

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN