Ya Deliyiz ya ahmak ya divane,
Bize reva lakap bunlar görülmüş.
"Aşk"uğrunda dönüyoruz pervane,
İbrişim ipekle cidar örülmüş.

Bilen bilir cidar yürek zar’ıdır,
Edep haya gönlümüzün Kâr’ıdır.
İçimizi yakan aşkın nar ’ıdır,
Yanmak bize Rab’den lütuf verilmiş.

Hani diyorlar ya o aşklar nerde,
Diyenlerin vardır gözünde perde.
Aşk çok hastır yaşandığı devirde,
Her Asra bir Mecnun Leyla yazılmış.

Herkes bir mana yükler aşk denince,
Şöyle böyle tarif eder kendince.
Alev ateş Yüreğine düşünce,
Ferhat dağa Mecnun çöle sürülmüş.

Bu kul da aşk sürgünü yiyenlerden,
Şükreyleyip haddini bilenlerden.
Sabırla içine sindirinlerden,
Kimi ateş bu kul suyla kavrulmuş.

Ateşte gül yetiştirdim haz ile,
Yaren oldum yürekteki köz ile.
İncitmeden sevdim binbir naz ile,
Severek kibirden Nefsten den arınmış.

Kul TİRYAKİ o aşk ile pervane,
Sadık yardır ikrarına sözüne.
Döner amma kıblesi tek bir yöne,
O düsturla yunmuş yumuş durulmuş.

04 Kasım 2014
00.12
Ist.