1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1213
Okunma
Her gün aynı sanki
niye bu ayna elimde
kendime bakınca kapanıyor perde
çok sonra öğrendim yalnız olduğumu
pencere camları kendini kırınca
zaman küsmüş kendine
büyük bir sessizlik
ordan oraya koşturan atlıkarınca
dönme dolaplar da mutsuz
kendini arayan bir kitap
sayfalarında sarı bir sır
sayfaları tozlu bir anı
bu kadar kalabalık olmamalıydı
kendine intihar resimler
eski bir hatıra vurulmuş
kaçak bir akşamüstü
sıfıra yakın bir gölgenin ihbarı
köşebaşları kendini ele vermiş
ıslak bir caddenin hayal perdesi
aralanınca tüm ışıkları
şehir kendini vurdu
zaman
mekan
______yoktu ...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz