0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
597
Okunma

sokak çocukları bilir döşümün sızısını
arafta kalmanın delirten boşluğunu,
ve ağlamayı!
Gülmeyi öğreten olmadı
acıyı ise her öğünde verdiler....
Şimdi kapı kapı geziyor olmam
sevgimin yüceliğinden,
ayyaş olmam onurumdandır!
Tenine dokunamadığım her gece içindir
kollarıma vurduğum kesikler.....
şimdi bir yok oluş düşün;
öldüğümde bile senin hegemonyanda yaşadığım........................m.demir
5.0
100% (1)