Ademler tükenir sanma,
Ararsan her köşe başında yüzünde öyküsüyle bir Adem,
Çıkar karşına

Ay ışığı da eksilmez, bakarsan gökyüzüne orada
Orada hazırdır,
Ruhunu ışıtmaya,
Masalların çoğu benzerdir hem
Yıllar eksilse de tarihten,
Belki yıllar önce aynı tarihte, Bir Adem ve Havva ama aslında çok uzakta,
Ay inerken tenlerine önce Adem söyledi
Belki de tez söyledi,
Bakalım ne söyledi

Seni seviyorum yol azığım,
Bir çift turnam, sıcak döşeğim
Seviyorum, sevemeyecek öyküler çok hayatımda,
Alnımın ateşini alan elim
İhtiyacım var sana
Tokluğum da sana bağlı, azıcık tuzunu kaçırmasan
Bir ses de zamansız bölmese uykumu,
Rahatım ,
Anam da öyle yapardı sonra…

Sonra aldı Havva, o da söyledi elbet,
Ay ışıdı heves düştü gözlerine , kavuştu parmaklar, sızdı toprağa günahlar, ahlar,
Bakalım ne söyledi,
Ben de seviyorum seni yürek ağrım
İlk otağım,
Fakat yeleğini al omuzlarına, titredi ay, üşürsün sonra
Seni de bir ana doğurdu,
Bilirim, ben de bir anayım sonuçta
Hem anan da öyle yapardı,
Ama seviyorum, sevmemeyi öğretmediler bana, öğretemezlerdi
Bir beşiğin yanında buldum kendimi üzerini örtmedeydim bebeğimin
Beş yaşında…

Ve Adem aldı yeniden,
Susmayı bilirdi, konuşacak çok şeyi de yoktu aslında,
Ademden aldığı miras ı törpülemişti zaman
Geriye yığın kalmıştı, düşler kısdalmıştı
Bakalım ne söyledi:
Seni seviyorum varlığım,
Sensiz üşüyorum da,
Sayende beyzade gibiyim, temiz bedenim
Kilimim , elbisem temiz,
Fakat sende daima ağır bir koku, teninden olmalı
Anam da öyle kokardı, bu bağlıyor da beni sana
Seviyorum, seviyorum

Ay ışığı ne çok şeyi seyretmişti öyle,
Susmayı sevmezdi Havva, hep dudağında bir ezgi, söylemeye alışkındı.
Günlerden neler de derlerdi türkülere dökmek için
Dedi Havva
Bakalım ne söyledi
Ben de seviyorum seni can yoldaşım.
Zira büyüdüm,
Azaldı seveceğim kimseler de,
Fakat üzme kendimi, sözlerimde bir derinlik arama,
Bak ay bulutların ardında, ondandır çehremdeki karaltı,
Keder sanma,
Ben unuturum nasılsa Havva olmayı da
Hem seviyorum seni,
Bırakmam da

Gece inadına uzadıkça, ay dağılıyor çehrelere
Kıvrılıyor zaman tenlere, tenler kıvrılıyor zamanla
Işık dağılır, bölünür, gölgelenir ama eksilmez,
Ve Adem aldı yeniden, deyiverdi sözlerinden
İnan bana seviyorum
Gittikçe daha az buluyorum seni,
Senden bana daha az kalıyor
Oysa anam…
Hem her yerde hem yanımda, sıcak döşeğim,
Ilık yazım
Sen de bir yolunu bulsana
Kızdığım da oluyor belki, aldırmıyorsun ya
Aldırma, daha lâzımsın bana
Hem sana kızmayı, senin üzülmeni de seviyorum
Onlarsız bir hiçim ben, korkuyorum hiç olmaktan.
Sözlerinle de yorma beni, her şey süt liman olsun, örtüm ol sade
Dedim ya seviyorum seni,
Sakın bensiz uyuma!

Ve sözün burasında rüzgar titretti ışığı,
Havvanın gözlerinden yitti önce.
Sonra …
Ahh Havva ah, Ademlere Havva eksilmez,
Işığının peşinden gitmezsen, bulutlar ayın teninden gitmez,
Ve aldı Havva,
Belki de bir nokta, ayın ışıttığı yerlerde
Bir nokta
Ben de seni seviyorum seni,
İlk şiirimi, ilk yazgımı,
Bir bahar sabahı söylediğim ilk şarkımı
Düşlerde büyüttüğüm yağız atlımı.
Zamanlarımı döşedim önce yoluna,
En iyi sözleri benden dinle istedim, dinlemeni bekledim,
Gözlerinde bir yol aradım, çıkmaz sokağıma, gölgeler ürküttü beni.
Akmıştın ırmağıma, geçemezdim,
Neyse karnın acıkmıştır senin, avurtların çökmüş
Seni de bir ana doğurdu.
Ben de bir anayım,
Anlasana…