Durmaz ki yerinde bir an
Döner dünya döner devran
Dola taşa, bendin aşa
Su gibi akıyor zaman

Ömür gün gün daralıyor
Aylar yıllar aralıyor
Keder kâlbi yaralıyor
Kor gibi yakıyor zaman

Hem içimde hem dışımda
Her mevsim aşkla başımda
Nazlı yâr yine düşümde
Gözden yaş döküyor zaman

Başımda kara bulutlar
Sönüyor bir bir umutlar
Baksan kâlpte kaç oyuk var
İçimde çöküyor zaman

Aşkla hayâl kura kura
Düşe kafa yora yora
Ah çektikçe büyür yara
Kâlbimde şakıyor zaman

Takvimlerden yaprak yaprak
Alır bizi kara toprak
Güler oynardık şen şakrak
Maziden bakıyor zaman

Hep karınca kararınca
Ayva dalda sararınca
Gün batarken kararınca
Yıldızlar ekiyor zaman

Günden gece yıldız eyler
Geceleri gündüz eyler
Tepeleyip dümdüz eyler
Dağları yıkıyor zaman

Öyle geniştir kucağı
Ne ucu var ne bucağı
Upuzun uzar bacağı
Sonsuza çıkıyor zaman

Önünde engel tanımaz
Git geri dön gel tanımaz
Kündesi çengel tanımaz
Hep meydan okuyor zaman

Bir iki üç dört beşini
Takar da söker dişini
Ustadır bilir işini
Çakıyor, çekiyor zaman

Düşümdedir her bir anı
Hem gülüp hem ağlayanı
Zaman bir aşk çağlayanı
Aktıkça akıyor zaman

Ezel ve ebed arası
Verdiği ruh can darası
Yok başka bir numarası
Candan el çekiyor zaman

Her şey bir gün yalan olur
Varın yoğun talan olur
Koynunda bir yılan olur
Derinden sokuyor zaman

Kavak yelleri estirir
Yaprak döker dal kestirir
Gül olur, bülbül küstürür
Ne diller döküyor zaman

Kulağındaki ses durur
Göğsündeki nefes durur
Gönlündeki heves durur
Ölüme çekiyor zaman

Yerden göğe gökten yere
İner çıkar birdenbire
Deryalardan bir nehire
Su alıp döküyor zaman

Sarı pembe gül kırmızı
Her gönülde ayrı sızı
Hayırlısı hayırsızı
Toprağa sokuyor zaman

Taşı toprak kum ediyor
Dağ eleyip un ediyor
Tozu duman kül ediyor
Yakıyor yıkıyor zaman

Yağmur olur, kar yağdırır
Şimşek çakar, nâr yağdırır
Bulutu göğe ağdırır
Dikiyor, söküyor zaman

Hiç fark etmez sen ne desen
Mutluluktur kâlpte esen
Nakış nakış güllü desen
Bir kilim dokuyor zaman

Ben ne ilkim ne de sonum
Hakikate doğru yönüm
Sağım solum arkam önüm
Aşk ile okuyor zaman

Yedi katlı gök kubbeye
Arşı alâya hutbeye
En yüksek şeref, rütbeye
Bilimle çıkıyor zaman

Gerçek erenlerin tahtı
Ağlar iken güler bahtı
Dilde kalmaz gönül ahtı
Güzele akıyor zaman

Aşık Aktaş neydi derdin
Saz çalar ağlar inlerdin
Bülbül şakır sen dinlerdin
Yine gül kokuyor zaman

Şaban AKTAŞ
12.12.2009


Fotoğraf: Ş. Aktaş