Hayat bu ya işte…bir öyle bir böyle...zamansız gelen ayrılıklar…sonradan duyulan pişmanlıklar…beli belirsiz gelen ağlamaklı haller…ayrılık,bazen ölümden de çok koyarmış insana…hele birde zamasızsa…pişmanlık…ne kadarda acıymış…sanki geri getirebilecekmiş gibi GEÇEN zamanı, harcanan çabalar…ağlamak,nehir olup taşsa da gözyaşlarını kimse silmezmiş…hep kazanmak istediklerini kaybedermiş insan…istemediklerini de kazanırmış…umutsuz olsa da çoğu zaman beklermiş işte…giden geri gelecek diye…oysa hepsi boşa..!gemi gitti bir kere…döner mi hiç geriye???geçmiş gelince insanın aklına…keşke dermiş hep…keşke…oysa ANLARMIŞ Kİ keşke demek acizlerin işiymiş…keşke kadar aciz bir kelime yokmuş…madem keşke deyip pişman olacaksın yaptığından…neden yaptın?niçin üzdün…üzüldün…???keşke desen de var mı çaresi???diye düşünürmüş…giden gitti…olan oldu bir kere…üzülsen de ah etsen de nafile işte geçip giden zamana...insan sonra da düşünürmüş madem geri gelmiyor gidenler…kaybedilenler…akıp giden zaman…belki başarabilirim diye,kazanmak için uğraşırmış bu sefer…gidenleri…kaybedilenleri…ama ne giden gelirmiş geri…ne de kaybedilenler…çünkü;gidenin elbet bir sebebi vardır…gittiyse eğer…
soracağında alACAĞIN cevap bellidir aslında…kırıldım…incindim…böyle çok severken yaşamayı…kırdıklarını yapıştırmaktan…incittiklerini onarmaktan…hayata ESKİSİ GİBİ GÜLEMEDİM…HER YENİ DOĞaN GÜNE MERHABA DİYEMEDİM…sebebi sensin bu hallerimin…işte bu cevaptır aslında en çok koyan insana terk edilmekten öte…
şimdi, kaybettiklerini geri al hadi kolaysa?zamanı çevir de geri, onar kırdıklarını…yaptığın haksızlıkları düzelt…hadi yaşama geri döndür derin izler açtığın insanları…senin yüzünden kimseye güvenip,sevemez olanları… yapamazsın işte…şimdi sıra bende diye düşünürsün…AH EDİP yanma sırası bende…olsun dersin olsun…ben yine de seviyorum benden nefret edenleri…beni yerden yere vuranları…ben öylesi seviyorum işte…
ve anlarmış ki…açılan yaraları tamamen kapatamazmış hiç bir şey ve hiç kimse…izi kalırmış mutlaka yaşanmışlıkların…gidenler ve kaybedilenler gelse de –kazanılsa da geri…hiçbir şey eskisi gibi olmazmış…yaşananların izleri derinde kalırmış…ve yine insanın duyduğu tek his PİŞMANLIK OLURMUŞ…ve söylediği son söz de KEŞKE…!