Neden gülümsüyor ki şu köşedeki ihtiyar?
Sakalları ak çocuk gibi şen şakrak.
Her gülümsemesi yüreğindeki acılar için intihar.
Nerede bu kapkaçı neden boş bu sokak?
Ah tanrım çıldıracak gibiyim!
Ne hakla gülebiliyor?
Ne hak’la mı gülebiliyor?
Ekmeğini niye başkasıyla bölüşüyor ki.
Çık git be adam sen bu devrin adamı değilsin.
Yoksa nefret dolu bakışlar hoşuna mı gidiyor?

Ah be çocuk!
Keşke bu kadar hakikati sorgulasa aklın,
Batıya bakmak merhameti köreltir.
Biraz kendin ol birazcık kedinle ol.
Zalimlik küçük kalbini incitir.
Bakma üstüme başıma.
İçimi güzelleştirmekte,.
Dışıma bakmaya fırsatım olmadı.
Hadi çık karanlık dünyandan.
Bu dünya ne senin ne benim nede onların olacak.
Unutma çocuk her canlı ölümü tadacak.
Bana müsaade daha bir sürü kimsesiz var.
Zamanım kısıtlı vaktim daralıyor.
Üzülme, üzüldüğün vakit seccadene sarıl.
O seni biliyor o seni bekliyor.
Hadi daha fazla bekletme.
Demlendiği andır gözyaşlarının.
Soğutma!

Hakkı anmadığım her güne lanet olsun.
Dileğim Allah’tan kalbim doğru yolu bulsun...