Ayşegül Şaire; Karşıdaki insan tabiri caizse insanca davranmıyorsa sen davran en azından bu beni insan yerine koyuyor diyip silkilenmesini sağlarsın. baktın yeri yadırgıyor ozman o onun meselesi bu üslübün güzel her yigidin yogurt yiyişi vardır. farklılık farkım olsun istiyorum anladıgım kadarıyla ama benzetme hem insanlıga aykırı hemde canlı yaratılan köpege çok yönlü düşünmen gerek. karalamlar aynı kalır ama bazı şiirler demlenebilir. yoo alınmadım sen görüşlerini ortaya ben görüşlerimi ortaya koydum eleştirmeninde uslubu vardır ben öyle demem esen kal.

Karşımızdaki insanca davranmamışsa ne olduğuna dair şüpheye düşüyoruz bazen. Kastim hayvanlık değil, ben hayvanları çok severim zira:) Ben şiirlerimi içimden geldiği gibi yazıyorum. gerçi belki tecrübeli olanlar bunlara şiir bile demez. Olsun. Duygularımı ifade etme biçimi bu benim için; herhangi bir tabakaya yazmıyorum, o yüzden çoğunluğun anlamayacağı benzetmeleri, kelimeleri kullanmayı sevmiyorum. Aksi bana dizilerde ufacık bir çocuğa rol icabı söyletilen beylik laflar gibi geliyor.
Bir düşünce daha var, ki gerçek bu diye tabir ediliyor; şiir ilk yazıldığı gibi kalmaz, zamanla değişime uğrayarak en iyi halini alır diye. Bu tarz bana uymuyor. Çünkü ilham diye bir şey var, bir geldimi işini halledip gidiyor, yarım bırakmıyor. Ha bu tamam diyorum, sonraki gelişinde yepyeni bir görev bilincinde oluyor.

Yorumunuz için teşekkür ediyorum, ha sakın alınganlık anlamına gelmesin yazdıklarım:) "Bu da şiir mi şimdi, ilkokul çocuğu şiiri gibi olmuş" gibi karalayıcı bir üslupla olmadıkça eleştirilmeyi seviyorum:)