Kimin gitmez âsâbına
Çileye bak salkım salkım
Bin beter dert hesabına
Yazılıyor benim halkım

Göçüklerde madenlerde
Akıl almaz nedenlerde
Zaten ölmüş bedenlerde
Üzülüyor benim halkım

Bağrı ateşlerde yanmış
Dertler bir gün biter sanmış
Hayattan bıkmış usanmış
Seziliyor benim halkım

Küçük büyüğü saymıyor
Büyükler sevgi duymuyor
Dine töreye uymuyor
Bozuluyor benim halkım

Asgari ücretle geçim
Bir yoksulluk hem o biçim
Nasıl yanmaz buna içim
Eziliyor benim halkım

Halini soran yok önce
Beyler yaşıyor keyfince
Seçim zamanı gelince
Geziliyor benim halkım

Sokakta yatan çocuklar
Emekliye dert kuyruklar
Fayda etmiyor nutuklar
Sızılıyor benim halkım

Yalan dolan lâf gerisi
Para etmiyor dirisi
Kurbanlık gibi derisi
Yüzülüyor benim halkım

Ölüm artık “kader” olmuş
Yoksulluktan benzi solmuş
Bir kemik bir deri kalmış
Süzülüyor benim halkım

Şehit verilen canlara
Toprak doymuyor kanlara
Hain kahpe kurşunlara
Diziliyor benim halkım.

Kancıklık çok, bitmiş erlik
Ne huzur var ne de dirlik
Yok artık gönülde birlik
Çözülüyor benim halkım.

Muhtaç moral denen şeye
Öyle hasret ki neşeye
Çat ayazda bir köşeye
Büzülüyor benim halkım

Adil olan mahkemeyi
Huzur dolu bir ülkeyi
Güçlü büyük Türkiye’yi
Arzuluyor benim halkım.

Hasan Hüseyin YILMAZ