-Ermenek Kömür Ocağı Şehitlerine-

Karaman/Ermenek’de ölen evladı için
Ayşe ninenin sözü; “oğlum yüzme bilmez ki.”
O söz öyle bir söz ki Türkiye’yi ağlattı
Oldu haberin özü; “oğlum yüzme bilmez ki.”

Fakirlik belin bükmüş ömür boyu yorulmuş
Haberi duyar duymaz; tâ kalbinden vurulmuş
Sîma kat kat kırışmış; çile ile yoğrulmuş
Oku yüzdeki izi; “oğlum yüzme bilmez ki.”

Şefkat ile bağlamış o oğluna özünü
Duyanlar ibret alsın; o saf, mâsum sözünü
O sözünü söylerken görseydiniz yüzünü
İyice çökmüş gözü; “oğlum yüzme bilmez ki.”

Yer altında o ocak, oldu bir göl bir dere
Göçük altında kalmak bizde olmuş bir töre
Bazı kazalar var ki, geliyor göre göre
Kabrini kendin kazı; “oğlum yüzme bilmez ki.”

Ayşe nine öyle ki anaların anası
Musluk yok ki evinde olsun onun vanası
O ancak turpu bilir ne bilsin ananası
Yemedi kivi, muzu, “oğlum yüzme bilmez ki...”

02/11/’14
Hanifi KARA