Su birikintileri yanyana durarak

Birisi diğerine diyordu seslenerek

Ey birikinti kardeş hazırlanda gidelim

Gök yüzüne çıkıpta bir buluta girelim



Sen yüksel su kardeşim ben arkandan gelirim

Canlılara yardıma nekadar sevinirim

Biraz daha güneşten ısıyı alacağım

Sen yükselirken göğe peşinden geleceğim



Böyle konuşurlarken o iki birikinti

Güneş gülümseyerek o suları ısıttı

Buharlaşıp girdiler her biri gaz haline

Bakakaldım kupkuru çukurluğun dibine



Yetişti birincisi bir buluta girerek

Ardından ikincisi yükseldi sevinerek

Bak kardeşim gökyüzü ne güzel ne de sakin

Sanki bir şeye gebe sanki hareket yakın



Adımız su birikintisiydi biraz evel

Şimdi bize bulut diyorlar nede güzel

Bir süre yükseldiler gökyüzüne çıkarak

Bir havayla çarpışıp bir yldırım çakarak



Sonra soğuk bir hava geldi çattı bunlara

Pamuk gibi bulutlar indiler topraklara

Ölü gibi topraklar nasılda canlandılar

Gökten inen rahmetti onu yağmur sandılar



Gökyüzünü görmeye doyamazdı insanlar

Bir düğün yeri gibi oynuyorlardı canlar

Bir tek amaç uğruna iniyorlardı onlar

Elbette bu misali hizmeti bilen anlar



Bir birikinti iken buharlaşıp yükselen

Sonra bir bulut olup mavi gökleri delen

Bir süre gökte durdu Allahın himmetiylen

Gökten rahmet olarak bir damla sudur inen




Sinan Karakaş