Gurbet yine kene gibi emiyor kanımı
Bir insafsızın elindeyim bezdim ben annem
Sömürdüğü yetmezmiş gibi ister canımı
Verdiği dertlerden bıktım yoruldum ben annem

Nedense gönlüme hasret rüzgarları eser
Sanarsın yüreğimi sanki kör bıçak keser
Yine isyan etmez bu Hakkı bahtına küser
Hep kendi kendimi üzdüm küstüm ben annem

Yüreğimin ateşi parlar kor gibi yanar
Hasret göz yaşıma artık ekmeğini banar
İçimde bin türlü dert var yaralarım kanar
Narkozlu biçimde bayıldım sızdım ben annem

Gurbet ellerinde boşuna çürüyor özüm
Gün geçtikce beterim soluyor mahsum yüzüm
Adını andıkça hemencik doluyor gözüm
Özlem deryasında yalnız yüzüyorum annem

Çoğalıryor dertlerim yüksek boyumdan aşar
Çektiğim çileye hasrete akıllar şaşar
Susuz kalan çiçekler solar sanmaki yaşar
Ölmeden mezarımı kazdılar benim annem

Kınamayın derdimi sakın ha başımdan aşkın
Bu garibin gönlü sılaya vatana düşkün
Hasretin özlemin yüzünden olmuşum şaşkın
Bir hayalin peşinden gittim yoruldum annem

El içinde yalandan güler benim yüzlerim
Düşündükçe maziye dalar maviş gözlerim
Konuşdukça dertlenir yürek deler sözlerim
Dilimde kalbimde nameyi dizdim ben annem

Esen rüzgarlara pes ettim diyemem yeter
Vatanı özledim yaylalar burnumda tüter
Halimi görmeyin ne olur mecnundan beter
Gurbet ellerinde tozum toprağım ben annem

İnsafsız esiyor üstüme fıtına yeller
Görülmez hasretim ne bilsin bilmezki eller
Ah şu gönül köşkümde bir bir soluyor güller
Uykumda bile bozuldu bak düzenim annem

Hakkı Kalabalık