Sevgili şiir dostu,
İnsan yaşamı çok değerlidir, geniş düşünüp derine indiğimde endişeleniyorum, kaygılanıyorum ama asla korkmuyorum; çünkü korku, insanın bedenini ruhundan ayıran aşağılayıcı bir duygudur.
Son günlerde türban konusu çok önemseniyor ve bütün sorunların önüne çıkıyor. Aslında hep vardı. Elbette ki türban, Türkiye’nin birliğinden, dirliğinden, kalkınmasından daha önemli değildir şu an. Ama ilersi için yorum yapılamaz, fazlaca da bir şey söylenemez. Biz kadınlar, cumhuriyetle beraber istediğimiz eğitimi yapabilme olanağına, seçme ve seçilme hakkına, sosyal hayata katılabilme ve sesimizi yükseltme gücüne kavuştuk. İstediğimiz gibi giyinme hakkımızıysa, özel yaşamımızda rahatlıkla kullanabiliyoruz. Peki karışabilirler mi, başımızı bağlatıp, hatta daha ileriye giderek bizi tek tipleştirip çarşafa sokabilirler mi?
Özgürce giyinmek en doğal hakkımız, yani kişiliğimizle ilgili bir hak. Ama her hak gibi o da belirli sınırlar içinde. ‘Canım böyle istedi’ diye bir yargıç, giymek zorunda olduğu giysi yerine spor bir kıyafetle kürsüye çıkıp oturum açamaz ya da ‘bugün hava çok sıcak’ deyip derslere mayoyla giremez bir öğretmen.
Örneklerini çoğaltabiliriz. Sözün özü, demokratik bir ülkeyiz ama kimse kafasına göre davranamaz, çünkü uygarlık, en kısa tanımıyla kural demektir. Her yerin, her işin, her ilişkinin yöntemi ve gerekliliği vardır. Bizler, toplumsal yaşamın gereği olarak düzene uymak durumundayız, daha doğrusu yükümlüyüz, yoksa rasgele bir sürüden farkımız... Duyarlılığınızdan ötürü, size teşekkürler. Kaleminize sağlık...