Karanlıktı gündüzleri bile.

Parçalanmıştı en ufak parça bile.

Kabullenmek üzereydi Anadolu insanı her şeyi.

Daha iyi şartların hayal edilmesi bile unutulmuştu.



Önce Samsun’da belirdi kurtuluşun yolu.

Sonra durmadan arttı, bağımsızlığı isteyen Anadolu insanının umudu.

Direnemedi dünyanın en kuvvetli orduları.

Taktik geliştiremediler, Anadolu’yu basite alan düşman komutanları.



Kan kaybederken düşman, canlanıyordu Anadolu dört bir yandan.

Önce düşmandan temizlendi vatan.

Sonra hesaplar yapıldı: Nasıl inşa edilir, sıfırdan bir idare?

Çok sürmedi, atıldı adımlar bir bir halkın temsil edildiği cumhuriyete.



Seçen de seçilen de halktı artık.

Her gün bayramdı Anadolu’ya artık.

Mustafa Kemal’di bu yapılanlara önder.

İnkar edemez bunu, kendini bilen her insan.



Asırlar geçse de unutamaz, geçmişte yapılanları bu halk.

Vefasızlığa asla yer yok, siz rahat uyuyun Atam.

Sizler inşa ettiniz cumhuriyet idaresini, şimdi ise görev bizde.

Her geçen gün yükseldikçe yükselecek emanetiniz cumhuriyet.