göller vardı buz tutmuş
doruklardan düşen çığların sesi
bir de yapayalnız dağlarda z e r r e

hüznün rengine bürününce gün
döküldü yapraklar, çıplak kaldı dallar
gökte mavisi, güzde yeşili solan h a z a n

zamanda hüzünlü bir iç çekiş
sarı senfoni esmez oldu gayri
dün, ilk kar da yağdı buralara

kahır yüklenmiş goncalar
açan son gül de solmuş duvarın dibinde
şimdi bende hüzzam şarkılar

ayaza yenildi bütün nağmeler
sustular gecenin orta yerinde

çiy sağanağı
sessizliğinde gecenin
yıldızların gözünden
düştü, düş kokan çiçeklerime

sesli düşündüm dağları
söyleştim sessizce
dinleyen senden sonraki yalnızlığımdı

perdeler kapanırken bir bir
çözemiyorum
yalnızlığım dağlarda mıydı
dağlar mı içimde yalnız kalmıştı

hazanı uğurladık
simdi yapraklar da yok
çöpçüler süpürdü hepsini
sen de yoksun
gece karaları vurgun
yalnızlığı içiyorum kadeh kadeh

dokunma gölgem avuçlarıma
cam kırıkları batar ellerine

bir görsen
kanımdan damla damla
sen düştün her yere
akıyorsun
durduramıyorum

seni de yalnız bırakıyorum
elveda yalnızlığım... ölüyorum...

...
sonhazan-zerre