0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1360
Okunma
Göklerde kulaklarımıza aşina,
Bildik o şarkılar söylenirken,
Olup bitenden haberdar olan,
Zaman acımasızca seyrediyor.
Bizi iyi edecek olan, kadere,
Henüz yazılmış olmamalı ki,
Yüzümüze selamını verenler,
Ete, kemiğe bürünüp gidiyor.
Bize can mı gerek, Canan mı?
Sözlerimizin kifayetsiz kaldığı,
Bir sus anında aklımıza gelen,
Gönül susuzluğuna az geliyor,
Dil lal olmuş, gönül konuşuyor,
Can, can kulağı ile onu dinliyor.
Neden insan bu vehme kapılıyor?
Soruyorum, cevabı verilmiyor!
