0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
979
Okunma
Farkındayım ne çok giden oldu hayatımdan ne çok bitip giden.
Düşmeye gör selam verdiğim milyonlarca insan yok olur.
Hastanede ilk defa gördüğüm soluk yüzler hepsi sanki bir sır gizler.
Bende uydum düzene kaçar oldum herkesten ve kendimden.
Meğerse ne çok bilmece saklıymış hayatımda.
En çok cevaplarını bulmaya korktuğum meğerse yalnızlıkmış.
Ben ne kadar yalnızım sanki bir çareyim nekadar aciz insanların kactığı biriyim.
Hayatım boyunca kovalamaca içinde kaybolan bir çocuk gibiyim.
Bildiğim gücüm yok bu hayatla savaşmaya.
Kalbim yorgun bedenim hasta gözlerim dersen bunca görmüşlüğe isyanda.
Düşerim de bile hep bir köhne yalnızlığa oynuyor.
Bilirim tutup kaldıracak el yok seven yok asla sanırım yalnızlık benim kaderim...
MURAT KAYA
