Acılara gömüldüm çok zaman
Değersiz hissettim kendimi
Kırıldım gücendim,çok yanıldım
Lakin hep hayatı sevmeyi öğrendim

Gitmek istedim bu diyarlardan
Çok sevdim gönülden, acı çektim
Yokluğa gömüldüm , isyan ettim
Ona çok kızdım söylendim


Hayat girdabında döndüm durdum
Dost oldum düşman pek olmadım
Bunu vicdanıma hiç sığdıramadım
Üz sem birilerini uyumadım


Kendimi kötü biri saydırdım
Kendimi yine kemirdim durdum
Hayatı tadıyla yudumladım
Geri bakınca hep gülümsedim

Sade olmayı , beni sevdim
Saklayamadım sırrı sevmedim
İçim dışım bir olsun istedim
Bir bardak su gibiydi hayatım


Ben hatalı kızgın öfkeli hırçın
Ben sevginin önünde eğilen
Ben sevginin tam dibine vuran
Ruhuma teşekkürler sunan

Tüm duyguları dibine kadar yaşayan
Onları yol haritası sayan
Onlarla kendimi sorgulayan
Kendimi onlarla bulan

Hiç bir şey başaramamış
Buna da artık pek takılmayan
Ruhumu anlayıp ona yönelen
Görünmeyeni merak eden


Aşk geldi buldu ben sakinleştim
Yoktu hiç bir yönü,sindiriyorum
Bazen bir hayali , ağacı seviyorum
Ben belki deli , belki akıllı

Ben işte böyleyim ağlarken gülen
Acı dayken şükredebilen
Zorluklarda çıkış yolu bulan
İsteğini ona sunan ve var olan

Ben ona ,o bana sevdalı
Yaratılan güzel bir yansıması
işte hem varla yok arası
Ben oldum olası onun sevdalısı

Affettim her şeyi ve herkesi
Tabi ki kendimi de geçmişimi de
Ruhumla güzel bir döngüde
Dansı kabul deyim bu günü de