Şimdi zor tabii
Bir babanın ölümü, bir güneşin doğuşu
Bir semaver başı sohbetten arda kalan
Pusuda bekleyen nâmutenahi gurbet
Kaşları çatık bir hayat yaşıyor kimisi
Kimisininse saçı istediği şekli almıyor
Ne kadar büyüse de yine çocuk kalıyor insan
Evcilik yerine devasa evler yapıyor
Hatta uğruna ölünesi evler
Oyuncak arabasının yerini lüks arabalar alıyor
Dostların yerini makineler, kalblerin yerini katı beyinler alıyor
Ve bir gün babası ölüyor insanın
Göz perdesinden kendisine bakan ruhun ayrıldığını fark ediyor
İşte o zaman oyuncak arabasını özlüyor insan
Babasından miras son model oyuncak arabasını
Sol yanında bir kabarma hissediyor önceleri
O büyüyen uzuv yemek borusunu sıkıştırıyor
Yemek yiyemiyor
Acıyla şisen kalp soluk borusunu sıkıştırıyor
Nefes alamıyor
Babasına sarılıp uyuyor bir çocuk
Bir meleğin uyandırmasını bekleyerek
Tabii zor şimdi
Bir babanın ölümü
Bir güneşin doğuşu..

Lütfi Karabıyık