1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1354
Okunma
Şaşkın bütün nebatat, dağlar- ovalar suskun
Toprak figan ederken, başaklar kime küskün
Çağlamıyor kurudu menşe i, dereler’in
Yeniden yazılıyor kaderi, yöreler’in
Ayaklar, adımları atıyorken ileri
Neden hep kollarımız bir ileri, bir geri
Zıtlıklarda enerji, ya durağan ya seri
Fışkırır karanlıktan, ağarırken Tanyeri
Umut ve umutsuzluk hayatın Mihenk Taşı
Cefa ile sefası; ayaklar taşır, başı...
Metanet Yazıcı /26 EKİM 2014
*
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz