Kadehimi kaldırırken sensizliğe
Acının doruğuna ulaşmış her hece
Sözcükler kederle buluşmuş müzikte
Aşkın bestekarı olmuşum, kime ne!

Ararken boşlukta seni gözlerim
Ayrılıkla pençeleşir vuslata hasret yüreğim
Umutsuzca umuda açılırken ellerim
İmkansızı bekler olmuşum, kime ne!

Aşklar yerini bırakmış mateme
Sonu ölümdür bu gidişin, yoktur çare
Gözyaşımı içer sensiz geçen her gece
Kan ağlar olmuşum, kime ne!

Bırakıp gitmek kolay gelirken sana,
Aşkın şehidi gibi dimdik durdum ayakta
Feryada boğulurken kalbim ufukta
Bir ben ölmüşüm bende, kime ne!

Kimine göre Mecnun, kimine göre Ferhat olmuşum
Kimine göre korkak, kimine göre avare olmuşum
Oysa ben bir cananda can olmuşum
O canda yok olmuşum, kime ne!

Topraktan gelip toprağa dönerken
İyi bir hayalim vardı yoktu, kime ne!
Aşkım yaşıyor yaşamıyor, kime ne!
Ömrüm kısaydı, uzundu bana ne
Seni sevmişim sevmemişim sana ne
O değil de her yerde sen varsın
Ayrılığı ruhsatı olan, ölümde bile....