Birer yeşil ırmağa dönüştü gözlerim,
Bağrımdaki vadimde ,oluşan ateşi
Biraz olsun söndürmeye çalışıyorlardı
Kan kırmızıydı o vadi,ateş ateş
Daralıyordu göğsüm hasret ve aşktan

Bir lokma ekmek ve tuz gibiydi
Açlığımı bastıran,ama içimi yakan
İçimdeki hasret işte böyle bir şeydi
Hem acıtarak yakan, hem besleyen
Beni sana bağlayan o sessizlikti

Bir dağ gibiydim heybetli ,yıkılmaz
Güneşler doğar batardı üstüme
Lakin kurak ve taş kesmiş gibiydim
Anlamsız gelirdi her şey gönlüme
Çiçekler açardı bazen, barınamaz solardı


Tek çarem vardı , sen gelmeliydin
Bitmeliydi hasret ve kuraklık
Yine ateşin tatlı rehaveti olmalıydı
Yakmadan yok etmeden ısıt malıydı
Bizi güzellikler de ,aşkla sarmalıydı


Gülüşünle benim için doğ malıydı güneş
Sesinin nağmesi akan ırmaklar gibi
Benle birleşip ,ummana dönmeliydi
Hiç bitmemeliydi hep yaşamalıydık


Olmaz olamaz bilirim çok geç artık
Yasaksın sen bana, uzak kal gelme
Ben yaşarım hayalinle ve anılarınla
Gözlerimden akan ırmaklarla
Akarım ruhuna aşkla ,dökülür mısralara