...ERCİŞ DEPREMİ...

Bir yarım asırlık dostumdu benim,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.
Her bahsi geçtikçe yanıyor canım,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Marangoz, sebzeci, boyacı, kasap,
Kumdan kalelerde kurdular hesap.
Kalınca ellerde bir keser birde sap,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Hep işveren oldu parası olan,
Aklına estikçe yaptı bir plan,
Proje, mühendis hep falan filan,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Ölümlerin sebebidir sancımız,
Ölen ana,baba,kardeş,bacımız,
Yüreğimiz yandı, aynı acımız,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Çoğu sevdiklerim kayboldu bir an,
Seveni ayırdı bu kalleş zaman,
Sanki bir şakaydı, sanki bir yalan,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Borç harç demediler, bir ev almaya,
Tek amaç gündelik huzur bulmaya,
Kimse istemezdi, böyle olmaya,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Kendi kendimizin olduk katili,
İlave kat için seçtik tatili,
Her kolonda kestik bir demir teli,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Rengarenk boyandı dıştan söz için,
Kapıya "üzerlik" astık söz için,
Ham betonu seçtik bir kaç yüz için,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Kumdan kalelerde hayat gamsızdı,
Bir deprem sonrası kuma kan sızdı,
Sevdiği kulede seven cansızdı,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Giden dünya malı; olmazsa olmaz,
Mal yerine gelir; can yeri dolmaz,
Umarım kimseler vebalde kalmaz,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Sözlerim meclisten dışarı lakin,
Yıkılan evlerin tarihi yakın,
Suçu ne idi ki bu asil halkın,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Sokağa çıkmaya can dayanmıyor,
Kimse bu olana anlam vermiyor,
Öyle bir tufan ki zaman bilmiyor.
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

wwwraifaras.com30.10.2011