ısırma alt dudağını
bir son/a başlarken benimle
ne uzağın ne de yakının var biliyorum,
ben dedim bunu
ve açıldı biçimsiz kestiğim Atlaslar

sen saklarken ilk gidenin duygularını yastık altlarına,
maviden bileği kanıyordu sorulmamış sorgularının ki
düğümü çözülmemiş bir nefes
kirletir çoğu zaman camları/pusu

ve ışık perdelerin savrukluğunda
tenine öğretir rüzgarın serinliğini
uykusu kaçmış bir g/öze ki

koku yolunu bulur
burun deliklerinden tenine doğru/sıcak
kuytularından bir harfin yüreğe dokunduğu yerde

aşktan değilse şayet/
yalnızlıktan da değildir hastalık/sıtma

ateşin çıkar ve şakağını zorlar nabzını
böyle zamanlarda
kaçmak denilen bir eylem gelir baş ucuna
bir suç olmasa da bir hata belki

duygularının ağırlığı
ve darası
ve sonrası
eksik sorgular

kimsenin seni anlamayacağı/
anlayamayacağı bir sır olur beklentilerinin arifesinde
dudaklarında bir fısıltı
belki olasılığında aşina kalır tariflere
ve ele vermek
kirlenmiş bulaşık atıklarına eşit gelir
ben değildim o
ben yapmadım

bir suç olmasa da
bir hata olarak kalır adın/ fişlenirsin
başka bir gölge ile değişir yerin
ve intikam karşılıksız kalmaz
şiirlerde bir trajedi olarak kalır adın ki
bütün doku ve duygularını yalayıp geçer ölüm/
bilmem kaç kez

ve günah başka bir acıyı tetiklediği için günahtır
herkesin bir diğerini çekemediği kavimlerin ortasında

şayet dinleyebilseydim seni
bir tekrardan ibaret olmamak için/içim
unutturmamak için
ve hatırlıyor oluşuna şaşırarak
ve diğeri gibi olamazsın
farkındalıklarının renklerinde/ mavi
bir kaç cümle bile kalsa her şeyin sonunda
söylenmemiş ve yazılmamış mektuplarda
bir sonu yazarken değil/
başlarken bir sona benimle...





(...)