Yalnız bir mevsimse hayat,
Kardelen büyüsü dudaklarında,
Ve yalnız bir damlaysa susuzluğuma düşen umut,
Sabah buğusu gözlerinden içsem kana kana.

Nilüfer tebessümlerinde koşsam sonsuzluğa,
Kaç meltemin okşadığı kuğu saçlarının,
Gökçe sevdalar sarmalanmış,
Efsunlu düşler yorulmuş mevsimine…

Gözlerin, gözlerin değmezse gözüme, göğümde gün tutulur,
Dolunay akşama küser, karalara bürünür,
Çığlığımın sesi çıkmaz, boğazımda düğümlenir…
Ve birgün gelir mi bahar, doğar mı güneş gözlerinden.

Yağmur toprağa, gül suya, ten tene susar mı böyle,
Dorukların çiçeği, ulaşılmazlıklarından mı koklanmaz söyle!
Kaç mevsim boynu bükük bakakalır yollarına,
Ağlamaklı olur ufuk, yokluğunun matemiyle.

Artık kırsın dizginini, özlerimiz özgür kalsın,
Kanamasın çorak tenim, nefesinde hayat bulsun,
Dinmez ağrılar limanı sol yanıma yüzün doğsun,
Leylak hüzünler son bulsun, düşecekse CEMRE düşsün…

17-Haziran-2007