BEN SENDE ÖLDÜM...

Bir kez öldüm ben sende çöl fırtınalı diyarında
Sanmıştım ki bir ömür mutluluk vardı kolların da
Şimdi kollarımda sızı içimde kor ateş
Eylül akşamlarının bıraktığı yalnızlık gibi

Öyle bir vurdun ki beni kanım akmaz oldu yere
Kuşlar kanatlarını bile çırpmaz
Okyanuslar taştı yakamozlar bile sustu
Ve ben sende ölürken yıldızlar bile ağladı gizliden

Şimdi tüm çöl fırtınaları üzerime yağarken
Kum taneleri bile senden yana
Şimdi tüm sahrayı sana bırakıyorum
Vuslatlara alışık yüreğim bana yeter

Başımı alıp giderim bilinmeyenlere
Yabancı duygulara karışırım
İçin yanar okyanuslar boğar seni
Öğrendim sen de yarım kalmayı

Ne yaşadımsa yıkılan korkudan
Kaç kez koynunda bıçaklanan yara
Ve bir kez daha öldürsen beni neye yarar ki
Yabancı duygularda ölmüş olan bu yürek
Ne hisseder ki

TUANA ÇELK