Dün gece, bir düş mü, bilmem, bezmimde bir dilber vardı,
Cilvesiyle, işvesiyle, sanki tam bir ’fındık kurdu’...
Bakışıyla, gülüşüyle, gönlü dört bir yandan sardı,
Aşk şöleni vermek için, sinesinde sofra kurdu...

Hem davetkâr bir göz süzdü, hem biraz naz etti önce,
Sonra, aşkın şiirini sundu bana, hece hece.
Dudakları kadeh yaptık, çın çın öttü bütün gece,
Muhabbetin şerefine, bir ben vurdum, bir o vurdu...

O göz süzüş, o cilveler, muhabbete bahâneyse,
Ve gül kokulu yar sinesi, işret için meyhâneyse,
Hele gonca dudakları, aşk meyine peymâneyse
Ben divane sarhoş oldum, zaten ayık kalmak zordu.

Önce sevda bahçesine, tohum tohum ekti beni,
Bütün gece, baş ucuna bir mum gibi dikti beni,
Sabaha dek acımadı, alev alev yaktı beni,
Buseleri ateştendi, dudakları kızıl kor’du...

Muhabbete doyulur mu, gönül bundan hâz aldıkça?
Her yudumdan, damaklarda doyulmaz bir tat kaldıkça,
Aşk şarabı, buselerden, kadeh kadeh boşaldıkça
Ben doldurdum, o boşalttı, ben boşalttım, o doldurdu.

Ünal Beşkese