Muhalif harflerin toplama kamplarında
Yürek sesini kaybettiği zamanlardan bu dilsiz telaş.
Tekil bir uykulardan kaçarken
bir düş ağacının köksüz damarlarında
bulunuldu sevdanın otopsisi.
Aşırı dozda uykusuzluğun dehlizlerinde kaybettim
İçimdeki çocuğun kırgın sesini.
Tehirli kalmış cenazelerin
Gıyabi namazında saf tutmuş tüm azınlıklar.
Oysa iki uçurumun
Kıyametten önce kavuşması kadar uzaktı vuslatları.

Çarmıha gerili kelebeklerin utangaç gözyaşlarında
Temize çekiyorum ama günahlarını.
Bir yetimhanenin yüzyıllık kapısında
Unutulmuş bir çocuğun yaralı düşleri sahipleniyor
Pansumanı gecikmiş yol üstü sancılarımı.
Kırgın bir gökyüzünden perde perde düşüyorum
Düşsüzlüğümün öksüz duvağına.
Yapay bir çiçeğin kurak dudaklarında
Asılı bulunuyor merdiven altı umutlarım.
Üşümüşlüğümde yaktığım
Hangi morg soğuğu cesetlerin bedeli bu ki,
Yusuf’un gömleğinin en geniş düğmesine bile denk gelmiyor
Alfabemin hiçbir harfi.
Serbest şiirlerim sorgusuz sualsiz gözaltındayken
Bir Filistin askısının merhametli kollarında
İfşa ediliyor kısır gövdem.
Hep mi aynı yerinden kırılır kırgınlıklarım ?
hep mi aynı gölgede sobelenir karanlığı reddeden yoz aydınlığım ?


Yalnızlığın iktidarında sevdaya
Muhalefet eden gözlerin kadar acıya rehin..
Yüreğim ise gözbebeklerinde
Toprağa kavuşmadan kuruyan acıların kadar derin.
Şimdi beni hangi anlatım bozukluğunda unutmaya yelteneceksin
Ya da hangi sahipsiz bir darağacında yeniden yeşeren
Utangaçlığımı hangi kurak geceye gelin edeceksin ?
Fail-i meçhul bir şehrin telaşlı betonarme acılarında
Öldürüldü içimdeki kekeme çocukluğum.
Bileklerinde miadı dolmuş bir intiharın izini taşıyan gövdeme
Yeni kayıp suretler arıyorum.
Ve üveyik kuşları ölmeden
Çelimsiz bir cinayetle sevişmelerim ifşa ediliyor ulu orta ve
Kör bir bıçak şah damalarımda soğumadan çığlıklarım,
Saçlarına dolanan baharları öldürmekten
Dipsiz bir fiske izi bırakılıyor sol yanıma.


Sağır gözyaşlarımı öpen Yusufçukların hatrına,
beni bana bırakma ey acı.
Gövdemin azınlık gölgesine vuran şavkına inat
Sen beni sana intihar et.
Kısır özlemlerimi çoğul yalnızlıklarıma devşir.
Tenin kokusunda sarhoş olan çiçeklerle ört
Hastane koridorlarından kaçarken suçüstü yapılan morg yalnızlığımı.
Sıvası dökülen betonların arasında anadan üryan kalmış
Paslı demirlerin merhametine sar tahta arabalı çocukluğumu.


Sağır bir şarkıda unutmaya başla yüreğimi
Kısır ve çoğul bir cenazeye kundakla
Tenha yalnızlıklarımı.
Bir intihar mektubunun mürekkebi kurumadan
Gözlerimi gözlerine sıvazla son kez.
Dudaklarının kurak Cennetinden vazgeçir beni ki,
Yokluğunun Cehennemini şahdamarıma helal et...


17 Ekim 2014