Bilmiyorum, Hangi mevsimde kaybettim ben seni!
Sevdan aldı götürdü bütün benliğimi,
Gözlerime işledim gözlerini.
Şimdi yüreğimin kuytu köşesinde kalmış maziler canlanıyor.
Her gece daha berbat, daha vahim!
Sanki çözülmez bir kördüğüm.
Hey benim hükümsüzüm!
Şu gurbet ellerde benliğim meçhul!
Çıkmazı adres bildim, kimliğimi kaybettim, hükümsüzüm!



Sana, can çekişimin her saatini armağan ediyorum.
Benim her ayrılık sonrası, toprak kokan acılarım var.
Aldığım her nefes benden ırak, senden uzak.
Adını dilimden düşürmediğim, kimliksiz sevdalar giyindim yüreğime.
Seni kaybettiğim günden beri; bir meçhuldeyim!
Artık ne tendeyim ne de candayım.
Ömrümden ömür aldın, kimliğimi kaybettim, hükümsüzüm!



Hasretin bende kalmış, özlemin bende,
Sessizce akıyorum kıyılarına.
Yaralı, yorgun “acı bir serüven” düşe kalka sürdürdüğüm.
Her dakikam sensizlik kokuyor buram buram.
Özlemin ağır geliyor bedenime .
Gidiyorum, bilinmeyen bir meçhule!
Bu sevda uğruna, yitirdim aklımı gözlerinde.
Rüzgârlara emanet ettim saç tellerini...

Hey benim dermansızım!
Savur hasretinde yanan küllerimi!
Hazan rüzgarları vuruyor sırtımda,
Sızlıyor yüreğimde özlemlerin en içlisi.
Ben seni sana emanet ettim,
Kimliğimi kaybettim, hükümsüzüm!



Erişilmez Alplerin doruklarında k/özüm kaldı,
Doruğu terk eden dumanım kaldı,
Artık ne bendeyim, ne de sendeyim!
Seni sevdim seveli, meçhul bir cinayetim şimdi.
Ruhuma işleyen, firari sevdalar nakşettim.
Yaralı, yorgun...

Hey benim şiir gözlüm!
Ömür boyu hasret varmış,
Bize sevda yasaklanmış!
Koynuma alırım anıları, meçhul ölümlere sarılırım.
Firari, meçhul bir sevdanın zanlısıyım. Susuyorum...
Ben seni bende bildim, kimliğimi kaybettim, hükümsüzüm!


Yorum: SESSİZ PERİ
Şiir: YARALI_34