Çayımı yudumlarken
Sol yanım ‘SEN’ diyor.
Bir başka keyifti çay içerken seni düşünmek
Çünkü her yudum da kendi mi de yudumluyordum

Küslükler kırgınlıklar acılar ve ihanetler
Hepsi bir benim için
Neden mi?
Çünkü bir kişi bir defa ölür

Bundan gayrısı acı vermez hiçbir şey
Seni sana anlatamıyorum kusura bakma
Her zaman bir yanın karanlıktı bana
Şimdi ise beni bana bırakırken
Karanlığını verdin bana göremiyorum artık

Ben ki gündüzleri seni yazan
Geceleri ise sensizlikle inleyen biri idim
Şimdi ise gündüzlerime güneş doğmuyor
Gözlerin doğuyor gecelerime
Belki uyumamamın sebebi bu idi

Geceler ah geceler
Acaba kaç şiirde tüketeceğim seni
Kaç defa sessiz çığlıklar atacam
Acaba beni bir gün duymayı becere bilecek misin?

Kalemimden çıkan cümlelerde sen varsın
Hep sitem karım
Hep kaybedenim
Benim dünyama güneş doğmaz
Hep gecelere sahibim

Ben güneşli günleri sevmem
Bulutlu olmalı benim kişi
Ben hiçbir zaman doymam
Çünkü aç inşaları gördükçe yememeye yemin ediyorum

Ben şimdi aşka acım
Elif gibi diktim
Vav gibi yerlerde idim senin için
Acaba sen
Kimin için şimdi yerlerdesin…

Serhat Yılmaz