Bu günler yaşadığımız günler mi?
Eskiden mutlulukla gezdiğimiz günler mi?
Ah şimdiki çocuklar laf söz dinler mi?
Eskiden çocuklar kimseyi lafa tutmaz saygı duyardı
Mahalleler caddeler sokaklar masumiyet abidesi kokardı
İnsanların yüreğinde sevgi saygı komşuluk vardı
Gülen gözlerle birbirine bakardı
Arayanın soranın gönül alan komşular vardı
Şimdi ne arayan ne soran var ağla yana yana
Evlerin kapıları gönül kapıları sonuna kadar açıktı
Cehennem gibi gönlü ömrü yakmayanlar vardı
Yanında gölgesinde oturunca bıktırmayan güzel insanlar vardı
Şimdi gönüller tarumar ötmez bahçelerde bülbüller
Viran etmiş bahçeleri kargalar
Artık göç eyledi bu kervan akla gelmez yolun içinde kayboldu
Güzellikler ekilmeden biçilmez
Güzellikler yok edilince artık gülünmez
Artık bulunur mu bu dertlere bir derman
Kul Mehmet der ki Ah geniş dünya nasıl daralmış
Derler içinde yaşım geldi elliye ağrıyor başım
Kervan göç eyledi gelmez artık akıyor gözümde yaşım
Şimdi gönüller tarumar ötmez bahçelerde bülbüller
Mehmet Aluç