=
Bak ne çabuk tükenir, sevilen dünya malı…
Görmez misin bunu sen? Zaman senden çalıyor!
Ömür yalandan bir yol, sanki Çingene falı…
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Var olsa da kudretin, sakın ola övünme!
Yaratılanı hoş gör, kimseye de gücenme;
Tek düşmanın nefsindir, sakın ona inanma!
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Saçlarına düşecek bir bir korktuğun aklar,
Yüzüne yerleşecek o sevimsiz morluklar,
Birer mazi olacak, yaşadığın tüm aşklar…
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Yağmura benzer hayat, sağanak yağıp diner,
Bazen de buza benzer, kar olur yere iner;
Kimi zaman rüzgârdır, seni sallayıp döner,
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Tespih tanesi gibi günlerin sayılıyor,
Bu çok kısacık ömür, sana uzun geliyor;
Azrail pusu yatmış, bu haline gülüyor,
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Yeşerttiğin umutlar, elbet birgün solacak,
Sor bakalım kendine, seninle kim kalacak?
En güzel arkadaşın, yine toprak olacak,
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Günler hırsız gibidir, alıyor bizi bizden,
Gençliğimiz gidiyor, kayıyor elimizden;
Kaçmak mı ha nereye, var mı bir fikir sizden?
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
Ne yaşadım demeden, geldin yolun sonuna,
Yaşadıkların tek tek gelir gözün önüne;
Misafirin Azrail, son verir bu oyuna!
Eşin, çocuğun, dostun… Boynuna sarılıyor;
Zavallısın sen insan, zaman senden çalıyor!
=
MEHMET KAHVECİOĞLU