Şiirle, yazıyla, sözle,
Benim, sana haykırışım.
Nâmert, kol geziyor bizle,
Boyun bükmek, oldu işim.

Gayrı bana, Ayvaz deme!
Selâmet var, bu yaz deme!
Biraz sâbır, biraz deme;
Boyun bükmek, oldu işim.

Urgan aldı, nâmert ele,
Saldı beni, dilden dile,
Bitmez gibi, menhûs çile;
Boyun bükmek, oldu işim.

Hani Hoylu, hani Kizir?
Soysuzlar, oldular Vezir!
İnfâzıma, hüküm hazır;
Boyun bükmek, oldu işim.

Kırat’ına, atla da gel,
Delileri, topla da gel,
Destûrumu, katla da gel;
Boyun bükmek, oldu işim.

Şimdi birşey, moda oldu,
’Çek-senetçi’, revâç buldu,
Ahd-e vefâ, lâfta kaldı;
Boyun bükmek, oldu işim.

Şimdi para, mânâ oldu,
Buzağılar, Dana oldu,
Hak haksızdan, yana oldu;
Boyun bükmek, oldu işim.

Hani Kenan, hani Hasan?
Nerde hakka, parmak basan?
Vurup eylediler, susan;
Boyun bükmek, oldu işim.

İtler ürer, kervânıma,
Huzur gelmez, hiç yanıma,
Dokunuyor, bu kanıma;
Boyun bükmek, oldu işim.

Gel gayrı, yolun gözletme!
Sırra dalıp, can özletme!
Sebepsiz, bunca uzlet ne?
Boyun bükmek, oldu işim.

Bil, kalmadı tahammülüm,
Koparıldı, nice Gül’üm,
Hayattan, tatlıdır ölüm;
Boyun bükmek, oldu işim.

Bir nâra vur, Çamlıbel’den,
Nâmert anlar, bir bu dilden!
Göz kurudu, akan selden;
Boyun bükmek, oldu işim.

Ya feryâda, imdât eyle,
Ya barış et, Bolu Bey’le’
Neticeyi, bana söyle;
Boyun bükmek, oldu işim.

Yol görünür, bana dağlar!
Olur mertten, yana dağlar!
Haber versin, sana dağlar;
Boyun bükmek, oldu işim.

Nigâr hanım, kara bağlar,
Kabre sığmaz, bakar ağlar,
Nâmert çıktı, geçen çağlar;
Boyun bükmek, oldu işim.

Başı tuğlu, Hân Ayvaz’ın..
Sırma püskül, telli Saz’ın..
Nerde? Yiğit, tok avâzın;
Boyun bükmek, oldu işim.

Elemlerden, oldum düçâr,
Nâmert vurur, mertler kaçar,
Yüreğimde, yara açar;
Boyun bükmek, oldu işim...

Ozan İlo, şaşar hâle,
Feryâdımı, verme yele!
Hele kalk, bir davran hele;
Boyun bükmek, oldu işim!...


CAN GARDAŞIM MAKBERÎ/Ahmet AKKOYUN’UN
GÖNÜL PINARLARINDAN SÜZÜLEN, GÖNÜL İNCİLERİ :

eyvallah can gardaşım eyvallah beni çağırmışsın geldim ben zamanın Köroğluyum duydum avazuını ses yetiştirdim kabulüyle tebrikller

..........ozan ilo’ya

Yazı şiir sözü duydum
Yola çıkmak benim işim
Yürek yanık ona saydım
Yola çıkmak benim işim

Sen Ayvazsın yüreği nâr
Bekle gelir bekle bahar
Sabır aşktır özüne sar
Cenge akmak benim işim

Urgan ne ki kılıç keser
Yiğit rüzgar olur eser
Melanetler korkar susar
Kabre tıkmak benim işim

Hoylu meydanları gezer
Kiziroğlu soysuz ezer
Hükmü ancak Allah yazar
Kös ve tokmak benim işim

Kır atım ki meydan arar
Delilerim bıyık tarar
Hepsi hazır seni sorar
Bayrak dikmek benim işim

Moda dersin nedir bre
Çek senet mi yeni töre
Ahd-e vefa düşmüş zora
Yola sokmak benim işim

Para amaç değil araç
Halkım için aldım haraç
Anlaşıldı zaman kıraç
Gönül sekmek benim işim

Kenan dağda eder talim
Hasan’ımsa dili alim
Aman bulmaz bizden zalim
Hâzdan bıkmak benim işim

İtler ne vakt aldı paye
Soysuzluk mu oldu gaye
Sebep nedir söyle niye
Dişi sıkmak benim işim

Çağırmışsın beri geldim
Yaşlı gözle seni buldum
Mahzun gördüm melûl oldum
Nara çakmak benim işim

Sabır eyle sabır işin
Gülden ayrı kalmaz düş’ün
Daha nice vardır aşın
Çile çekmek benim işim

Çamlıbelden gelir nara
Namert olan düşer dara
Yakışmaz göz ah-u zara
Düze çıkmak benim işim

Ben Köroğlu ben ki beyim
Bolu beyi ancak tay’ım
Hazır ettim ok ve yayım
Ciğer sökmek benim işim

Dağlar bizim yâr’ımızdır
Gelen gönül yarımızdır
Dost olanlar kârımızdır
Nişan takmak benim işim

Nigâr hanım verdi aman
Kabre sığmaz hazır heman
Namertlere yoktur güman
Çağı yakmak benim işim

Han Ayvazım önümdedir
Sırma püskül yönümdedir
Telli sazım yanımdadır
Söze dökmek benim işim

Elem tasa boşa yaşar
Namert gelir mertler coşar
Hışım olur bentler aşar
Hanlar yıkmak benim işim

Ozan ilom olma sefil
Makberî’yim sırra kefil
Kaçmaya yer bulsun gafil
Hakka şakmak benim işim


Makberî - Ahmet Akkoyun ...06/02/2008....22::30..İst