4
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
2072
Okunma
Gece öğretilerinin
Toplandığı vakitte
Kumun sırrında kayboluyor
Sureti silik yaşamlar
O zaman
Ben toprak oluyorum
O
İse
Dilimin
ucunda biriken su
Uzaklarda duran nefesiyle
Kendimce
Düş alıp
Düş satıyorum geceye
Ki;
Hep
Aksım da kırılan
Yüzünün çeliğine okuyorum
Kaybetmişlerin yeminini
Ne söz bitiyor dudaklarımda
Ne de
Karanlığın orta yerinde mahcup
Koyun koyuna uyuma ihtimalimiz
Sonra
Yaslanıp
Ay/ışığının omzuna
Denizi
Gamzelerinden öpüyorum
Edepsizce
Titriyor
Toprağıma değen suyun yüzeyi
Öylece
Kalıyoruz
Gün doğumuna
Ardından
Issız bir
Sabah ayazı
Salavat getiriyor
Yorgun tenimde
Ve
Yeniden başlıyor
Mühürlü bir eksiklikte yalnızlığım….
Taylan KOÇ
5.0
100% (17)
Cevap Yaz
