bazen ten kurşun yarası
bazen bıçak çiziği
bazen gözyaşı dökmeden
bazen öyle olur ki insan
sesi çıkmaz...

bazen kendine duyurmak istemezsin sesini
bazen cümleleri çalarsın dilinden
bazen anana,babana,çocuğuna
bazen sevdiğine
bazen öyle olur ki insan
dilin tutulur...

bazen en son söyleyeceğini ilk cümlende söylersin
bazen öyle bir canın yanarki
bazen söz biter kaçar bir yerlere
bazen sende sözler gibi gizlenirsin
bazen anlaşılır olmayı beklersin inatla
bazen öyle olur ki insan
kendini çırılçıplak insanlar arasında yakalarsın...

bazen sen hayatı değil,hayat seni yaşar
bazen kaybolur,bazen kendini yakalar,
bazen kendine bile yetişemezsin
bazen haykırmak ve yok olmak için susarsın
bazen en inandırıcı yalancı
bazen en dorukta yalancıyı yakalarsın
bazen öyle olur ki nsan
göz görür ama görmezden gelirsin...


bazen cümleler hiç bitmez
bazen boğazın düğüm düğüm olurda,konuşamazsın
bazen ertelersin kendini anlatmayı
bazen mutlu olmak için,mutlu etmeyi seçersin
bazen basit bir cümleyi söyleyemezsin
bazen gözyaşların bir omuza akmaya korkar
bazen öyle olur ki insan
içinde hiç büyümeyen çocuğu saklar,göstermeyi beceremezsin...

bazen,bazenleri öyle bir saklarsın ki
bazenler seni boğsada
bazen öyle bir olur ki insan
bir sıgara yakarsın,küllerini seyrederken
bulursun kendini...
duman içine
izmarit’i çöpe
kokusu odana gizlenir
dudağın sararır
bazen öyle bir olur ki insan,yarası yüreğine
izleyicisi sen olurken,kendini seyrederken bulursun...

bazen öyle çok çoğalır
bazen öylesine aciz eksilirsin
bazen öyle olur ki insan,ölmek yerine
öldürürsün güzellikleri
bazende şiir’i uzatırsın dize dize
sıkılırsın,sıkarsın dinleyicileri
bazen ne yapman gerektiğini bilirken
bazen öyle olur ki insan
anlaşılır olmaktan kaçarsın...




ayşe yayman
5.02.2008