1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1324
Okunma
Bir mavi gökyüzü ve parlayan bir kaç yıldız...
Gözlerini görüyordum; parlıyordu ama bana
uzaktı.
Benden kalma güzelliğin ile tenin kapalıydı...
Yağdı yağacak gibi bakma bana öyle, içimi karartma.
Masumca esen rüzgarın yerden kaldırdığı
gazelleri tutmaya çalışıyorum, tıpkı saçların gibi;
kayıp gidiyor ellerimden.
Etrafı ıslak çimen kokusu sarıyor ve bu mevsim,
seni anlattıkça beni yoruyor...
Akşam oluyor yalnızlaşıyorum, şehir de benimle
beraber sadeleşiyor...
Karanlıklara sarılıyorum.
Olmaz bir saatte, bir klarnetin nefesinde
seni yaşıyorum...
Hicaz eserlerine boğuluyorum...
Bir tek eksiğim içki; o da ben de yok,
sen gibi... (sigara neyime yetmiyor sevgili!...)
Erol Almak
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz