İyiler,her gerçeği söylemez,
Seninle dost olmadıkça.
İyiliğe,karşılık fırsatı vermek
Daha güzel bir iyiliktir,daha hakça

En büyük iyilikse adil olmaktır
Deme
hakkını aramayana kötek haktır
Kararınca vermek,daha zordur kararınca almaktan
Hayatın da bir bedeli var,ver ve korkma yaşamaktan

Hayat, vefasız sevgiliye benzer,
Vazgeçemez koşarız,ona.
Verdiği onca acılara rağmen
Yaşamak tatlı gelir insana

Kendini küçültür,kendini öven kul
Yükselmek,kendini ayaklar altına almakla olur.
Kim olacağının yanında,
Kimlerden ve kim olduğunun bir önemi yoktur,

Uzak dur,manyaktan,serseriden seni yorar
Bir ölüye,bir de onlara,hekim kar etmez
Oysa deliliğin bile bir tedavisi var
Hele bir de cahilse,utanmaz,ar etmez.

Açık ve berrak su gibi olan,susayanı kandırır
Çapsız insan,derin görünsün diye,suyunu bulandırır.
Oysa hayatla ilgili,yeni bir şey söylemiyor kimse;
Aynısını fazlasıyla duyarsın, sen kendini bir dinle

Kendini seven insan,kendine katlanır,
Yaren aramaz öyle dolaşıp ortalıkta
Kendi kendine yeter,kim ki kendini tanır.
Çünkü,huzur sükutta,kutsal yalnızlıkta

Sessizliğe saygı,yüceliğin işareti.
Lafazanlara düşerse bir alim kişi
Eşlik edemez onların hengamesine
Çünkü gürültü ancak,cahillerin işi…

Bir sözü,kimin dediği önemli değil,
O sözün,ne dediği kadar
Ama haklı söz,haksızın ağzında,
Haksızlık yapmaya yarar.

Hayat zor diyorsun,sabahtan akşama
Hayatı değil,kendini taşımak,zor olan.
Kendini taşıyan epeyce yorulur ama
Kendini kaybetmez,en azından…

Hüseyin Celep / 2013 Ankara