2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1338
Okunma
Bakardık çocukken
Parketmiş arabanın camından.
Hayranlıkla söylenirdik
’Bu araba iki yüz yapıyor’
Görmemiştik hiçbirimiz
Arabanın iki yüz yaptığını
Yollar daha ayrılmamıştı
Otoban bariyerleriyle.
Yüz yapışımız olaydı,
Yüz otuz ise kaza.
Bugün her kadrana bakışımda
Gülerim kıs kıs, hissettirmeden geçmişe.
O günlere hürmeten
Doksanda bırakırım ibreyi,
Bir oğlun babasını geçmesi
Kadranda olmasa gerek.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz