İşte baharın gülen yüzü
Resmine düştü bir gül dalında.
En nadidesi o çiçeklerin.
Mevsim mevsim...

Ne güzeldi gülmelerin gülümsemelerin.
Ağlasa da ardından yıldızlar.
Zemheriye üç kala bu resim.

Eyyamı söylemedim ısrarım güle.
Lütfetsen cennet bahçelerini bile.
Mükafatın irem olsa dile.
Akşamın neşatı,nazı uçuç böceklerinde.
Sana yakışmış bu üç boyutlu resim.

Bir gece serabıydın kapımı çalan.
Anlamadım anlatamadım seni.
Dünde o güzellik kaldı mı ?
Esirinim belki çokça masum...

Yine bulut kapladı afakı,yıldız dönmez.
İçimde alazları daim yanar sönmez.

Söyle hangi dağın gülüsün,yaban mı .
Uğramaz çeşmene ne ahu ne ceylan.
Nihavendi inleyen ney sesinde çoban mı.
Daha dün temmuzdu ,şimdi gözlerinde kasım.

Udi ağlatıyor mızrabı çağrısı kime kimden.
Nihayet istanbul güldü o resimden.

Tektir yekpare şehri sultanın nazı.
Alev alev yansa ,yaksa da bazı.
Sunarım ona dünkü astığım sazı.

Tevbe aşk demem bir daha gönül ilinde.
Asrı kanatsalar bir Nedima gülünde.
Sana değil belki...sevda bana hasım..