Tam mevsimi sanki ayrılıkların
Yüreğimde yorgun bir sonbahar havası var.
Can verdiğin damarlarım
Adeta kuru yaprak mezarlığına dönüyor
Üşüyor yüreğim, kaşkolünle sarar gibi sar sevginle
Fırtınaya yakalanmış balıkçı teknesi gibiyim
Aç yüreğini sığınayım oraya
Bak bulutlar ne çok şey anlatıyor dilinden anlamasam da
Korkardım hep sonbahar mevsiminden
Çünkü ne zaman dışarı çıksam bahar yağmurları yağarken
Gözyaşlarım karışır sağanaklara
Hiçbir önemi yok bunların artık
Eylül yordu beni…

Yüreğimi dinledim, sesine kulak verdim bugün
Çok yorgun ve bitkin…
Önce yerinden fırlayacakmış gibi
Küt küt attığını duydum.
Çok zor…
Zor günler dedi…
Zorluğu kadar da hiç ve anlamsız…

Bir süreliğine de olsa
Tüm duygulara kapatacağım kapılarımı
Sağanak yağmurlarla birlikte
Azgın fırtına lara maruz kalmış
Kendimi yapayalnız hissediyorum.
Çok mu safım?
Bu aldanmışlık neden?
Hiç güvenin olmadı!
Hal bu ki, sözüm de özüm de birdi
Hislerim duygularım hep seninleydi
Sen hiç mi sevmedin
Ya da
Çok mu geldi sevgim?
Taşıyamadın…
Sadece sev ama “dokunma” diyebildin
Ve beni eylül yaprakları gibi
Savurdun bilinmezlere,
Yoruldum…

Eylül çok yordu beni…
Hayat çok kısa, mutlu anlar da yok denilecek kadar
Sadece “Bir an”
Oysa…
Seni beklerken
Geçmek bilmeyen o “bir an”
Evet ayrılık belki iyi gelecek
Biraz yorgun…
Biraz da kırgınım
Sen sevmeyi bilmesen de
Dualarım seninle…
Her an’ında mutlu ol, sevgiye doy…
Yüzünden gülümseme
O bensiz güzel sevgiye aç yüreğinden
Mutluluk eksik olmasın
Eylül beni çok yordu
Eylül senin mutluluğun olsun…

//Elimde olsa, yeşilin her tonunda boya alıp, eylülde tüm ağaçları yeşile boyardım//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
28.09.2014